کنیزک های مدرن
عد ه ای از زنها که به ظاهر رو شنفکر و آزاد شد ه ا ند و خود را با زن ارو پایی مقایسه می کنند بدانند که هنوز با آزادی خیلی فا صله دارند .
چون فشار آفتابه و چادر توی زن یا دختر ایرانی را رو شنفکر و متجدد و آزاد ساخته . اما در آنجا آزادی زن ؛ یعنی رها شدن او از قید وبند های منحط فکری و روحی و حقوقی و اجتماعی یعنی آزادی انتخاب ؛ آزادی اندیشیدن ؛ آزادی زندگی کردن ؛ آزادی دوست داشتن ؛ آزادی از همه رنگها وسنتهائی که یادگار دوران بردگی و ذلت ونقص عقل و شکستگی پای زن بود
و در اینجا یعنی رها شدن او از لباس و آرایش سنتی و بنده شدن او در بازار فروش کالا های مصرفی و اصولا ربطی به شعور و فرهنگ وروح و قدرت درک وبینش و جهان بینی و انقلا ب فکری و تغییر شایستگی او ندارد نشانه آن آزادی این است که زن همچون مرد نه تنها می تواند تصمیم بگیرد ؛انتخاب کند ؛عقیده و احساسش را ابراز کند بلکه همچون مرد تصمیم میگیرد ؛انتخاب میکند و عقیده واحساسی در سطح مرد دارد و در کار و رفتار وتفکرش این را نشان میدهد .اما نشانه این آزادی این است که زن از نظر شخصی بتواند مثل زنان اروپائی یا آمریکائی لباس بپوشد و از نظر اجتماعی ؛مامور پمپ بنزین شود یا لباس پاسبانی بپوشد و....
زنی که یک سال در باره جهازش با شور و شرهای بسیار حرف میزند و در باره مبلغ قباله اش چانه میزند و درباره گرانی لباس عروسی اش تعصب میورزد هنوز یک کنیز است به تمام معنای آن ؛هم از نظر روحی هم از نظر اجتماعی او هنوز ارزش شخصیت خود را در مبلغ مهریه و پولی که برای رفتن به خانه مرد تعیین شده است می بیند این همان مبلغی است که مرد وقتی او را می خرید می پر داخت . زن هنوز نرخ دارد و این نرخ درست مثل عصر بردگی زن و بازار خرید و فروش کنیز؛به زیبائی و رشد و سن و سطح تربیت خانواده و نژاد او بستگی دارد . قباله تشریفات رسمی صیغه معامله مجلس مقدماتی بله بران برای تعیین قیمت قباله ؛شیر بها ؛قید های جدید قانونی تحت عنوان ظاهری هدیه و ...همه صورت تلطیف یافته تر و تو جیه شد ه ای از خرید و فروش کنیز !
برخی میگویند این قیدها از آن رو است که یک دختر پس از رفتن به خانه مرد چیزی را در اختیار او قرار میدهد .
(تسلیم در برابر اراده او وتمکین در برابر هوس و بر آوردن نیاز جنسی او ) و در صورت بیرون آمدن از خانه او چیزی را از دست میدهد (بکارت را) و در قبال این دو مرد باید چیزی بدهد و این چیز پول است وپول !
و اگر اصطلا حات ادبی و فوت وفن های تو جیهی وتاویلی را کنار بزنیم ؛عریانش میشود با پول خریدن آنچه انسانی است . اما چون آنچه انسانی است متعلق به زن است ؛آنچه در قبال آن برای مرد تعیین میشود پول رایج بازار است.
این که زن خود معترف است و جامعه نیز معتقد که : بکارت بالاترین نرخ را دارد .زن بیوه نرخش پائین است . با شوهر کردن چیزی را از دست میدهد لا جرم قیمتش کم می شود . واین تخفیف قیمت را باید با افزایش مهریه جبران کند نشانه آن است که هنوز کنیز است و هنوز خود را کنیز می بیند و همچون کنیز می اندیشد و چنین کسی به کمک بیگودی ؛و ریمل و سایه چشم و روژ لب آزاد نمیشود .این چیزها به آزادی کاری ندارد در قدیم کنیزهای گران قیمت رابه هفت قلم می آراستند اتفاقا این نمایش ها نشانه عقده حقارت و عقب ماندگی و دست دومی بودن است
